De volgende definities zijn er voor het woord wilsbeschikking

• (juridisch) (Nederland) uiterste ~: ongerichte eenzijdige herroepelijke rechtshandeling gemaakt bij leven met werking na overlijden, voornamelijk om te beschikken over de eigen nalatenschap, maar ook om wensen omtrent de uitvaart vast te leggen of om voogdij in te stellen. Om rechtsgeldig te zijn moet het erfrecht of een andere wet de uiterste wilsbeschikking noemen en moeten ze worden vastgehouden in een onderhandse of notariële akte, de uiterste wil, inofficieel testament genoemd. Over een beperkt aantal zaken kan bij codicil worden beschikt. (bron: WikiWoordenboek)

Voeg een definitie toe.