De volgende definities zijn er voor het woord intransitief

• (taalkunde) (van een werkwoord) zonder de mogelijkheid van een lijdend of meewerkend voorwerp Het werkwoord 'zieken' is intransitief.  In 1978 formuleerde Perlmutter, grotendeels zich baserend op observaties van het gedrag van Nederlandse intransitieve werkwoorden, de Unaccusativity Hypothesis. Intransitieve werkwoorden zijn volgens zijn hypothese op te delen in onaccusatieven, ook wel ergatieven (zoals ‘vallen’ en ‘gaan’) en onergatieven (zoals ‘fluiten’ en ‘zingen’).1. Ergatieve werkwoorden hebben in hun onderliggende structuur alleen een direct object, dat in de oppervlaktestructuur is verplaatst naar de subjectspositie [3] (bron: WikiWoordenboek)

Voeg een definitie toe.